![](http://farm4.static.flickr.com/3206/2823133982_cb520afe0e.jpg)
Pagi masih dingin. Urang-urang palapau lah duduak di palanta lapau Uwo Pulin. Di simpang jalan, anak-anak sikola bacampua jo pagawai sarato urang-urang swasta nan karajo pagi juo lah mulai rami mananti angkutan kota.
Di tangah jalan, kandaraan basilang ilia mudiak. Kabanyakan kandaraan roda duo. Aroma parfum dari induak-induak nan ka barangkek karajo bakalibuik mambuek suasana pagi taraso labiah nyaman.
Sarupo biaso, ota di dalam lapau masih basumber dari barita-barita Koran ‘Singgalang’. Mulai dari masalah politik, ekonomi, sosial, olah raga dan apo sajo nan taraso labiah angek atau labiah lamak dijadikan bahan ota.
Inyiak Kurai nampak mambaliak-baliak koran. Kabiasaannyo cuma sakadar mancaliak judul barita se. Maklum, matonyo indak malawan bana dibao mambaco huruf ketek-ketek. Kalau memang taragak deknyo mambaco koran sampai salasai, tapaso mamakai kacomato nan salalu dibao di dalam saku.
“Kok nan target ameh di pon iyo ampia tacapai nampaknyo. Den raso iko prestasi lua biaso untuak daerah awak. Kalau ndak salah katiko di Kalimantan ampek taun nan lapeh awak cuma dapek salapan ameh, tapi kini lah sabaleh. Target duo baleh. Aratino tingga ciek lai. Kan iyo baitu ndak Ri?” Kato Inyiak mam paiyokan ka Kari Garejoh.
“Iyo Nyiak,” hanyo itu jawek Kari.
“Den raso target bisa talampaui. Masalahnyo nan taraso di den, apo sasudah target tacapai, basilengah se lai ka atlit-atlit tu. Beko kok ka pon ciek lai, baru disapo,” mangecek pulo Angah Piyan.
“Mukasuik Angah?” Tanyo Kari.
“Mancaliak contoh ka nan sudah, tuah ka nan manang. Salaruik salamo ko, sasudah olahragawan tu punyo prestasi dan katiko inyo indak bisa lai baprestasi, pamarentah basilengah se lai. Nasibnyo indak diparatian. Banyak bakeh-bakeh atlit nan mambela nagari awak tu kini nasibnyo indak bakatantuan. Ado nan manjadi tukang parkir, ado tukang ojek dan ado lo manggaleh ketek-ketek di kaki limo. Mustinyo kan diparatian maso depannyo. Umpamonyo diagiah karajo tatap, atau jaminan iduik. Itu baru namonyo mambaleh jaso,” agak panjang leba Angah manjalehan ka kawan-kawannyo.
“Di nagari ko kadang nasib manusia indak beda jo jawi pambajak Ngah. Katiko tanago lai kuek, awak tu disanjuang-sanjuang dan dimanjo-manjo. Tapi kalau badan lah lamah, indak ado nan mamparatian lai. Bisa-bisa mati tagang se di dalam pondok buruak,” mangecek pulo Mak Pono.
“Hahahaha, ebat lo istilah Mamak mah!” Semba Udin Kuriak.
“Iko nyato Din. Awak indak bisa bapiciang mato se mancaliak kanyataan tu doh. Kan tadi lah dicontohan dek Angah, wakatu tanago lai amuah dan bisa juara maanjuang namo daerah jo gengsi pamarentah, awak tu disanjuang-sanjuang saroman pahlawan. Tapi kalau indak manjadi atlit lai, balangau se surang di rumah kontrakan,” kato Mak Pono manjalehan.
“Tapi atlit kini kabanyo kan lai diagiah bonus saratuih limo puluah juta surang untuak ciek madali ameh. Itu kan bisa untuak modal,” semba Inyiak.
“Nah, di siko kalerunyo. Bonus yo bonus Nyiak, ijan disamoan jo jaminan iduik. Bonus tu hanyo bisa untuak iduik samantaro tu nyo, padohal atlit-atlit tu paralu iduik, anak-anaknyo juo paralu sikola,” baleh Mak Pono.
“Bonus tu antah iyo lai ado, antah indak,” tadanga suaro Ajo Tondeh.
“Baa tu Jo?” Tanyo Udin.
“Dari ma diambiak-an dana-e? Lai ko banyak pitih pamarentah?” Jawek Ajo kurang picayo.
“Kalau indak dibayia bonus tu, tangguanglah doso dek pamarentah nan lah manjanjiannyo,” hanyo itu komentar Mak Pono.
“Den raso target bisa talampaui. Masalahnyo nan taraso di den, apo sasudah target tacapai, basilengah se lai ka atlit-atlit tu. Beko kok ka pon ciek lai, baru disapo,” mangecek pulo Angah Piyan.
“Mukasuik Angah?” Tanyo Kari.
“Mancaliak contoh ka nan sudah, tuah ka nan manang. Salaruik salamo ko, sasudah olahragawan tu punyo prestasi dan katiko inyo indak bisa lai baprestasi, pamarentah basilengah se lai. Nasibnyo indak diparatian. Banyak bakeh-bakeh atlit nan mambela nagari awak tu kini nasibnyo indak bakatantuan. Ado nan manjadi tukang parkir, ado tukang ojek dan ado lo manggaleh ketek-ketek di kaki limo. Mustinyo kan diparatian maso depannyo. Umpamonyo diagiah karajo tatap, atau jaminan iduik. Itu baru namonyo mambaleh jaso,” agak panjang leba Angah manjalehan ka kawan-kawannyo.
“Di nagari ko kadang nasib manusia indak beda jo jawi pambajak Ngah. Katiko tanago lai kuek, awak tu disanjuang-sanjuang dan dimanjo-manjo. Tapi kalau badan lah lamah, indak ado nan mamparatian lai. Bisa-bisa mati tagang se di dalam pondok buruak,” mangecek pulo Mak Pono.
“Hahahaha, ebat lo istilah Mamak mah!” Semba Udin Kuriak.
“Iko nyato Din. Awak indak bisa bapiciang mato se mancaliak kanyataan tu doh. Kan tadi lah dicontohan dek Angah, wakatu tanago lai amuah dan bisa juara maanjuang namo daerah jo gengsi pamarentah, awak tu disanjuang-sanjuang saroman pahlawan. Tapi kalau indak manjadi atlit lai, balangau se surang di rumah kontrakan,” kato Mak Pono manjalehan.
“Tapi atlit kini kabanyo kan lai diagiah bonus saratuih limo puluah juta surang untuak ciek madali ameh. Itu kan bisa untuak modal,” semba Inyiak.
“Nah, di siko kalerunyo. Bonus yo bonus Nyiak, ijan disamoan jo jaminan iduik. Bonus tu hanyo bisa untuak iduik samantaro tu nyo, padohal atlit-atlit tu paralu iduik, anak-anaknyo juo paralu sikola,” baleh Mak Pono.
“Bonus tu antah iyo lai ado, antah indak,” tadanga suaro Ajo Tondeh.
“Baa tu Jo?” Tanyo Udin.
“Dari ma diambiak-an dana-e? Lai ko banyak pitih pamarentah?” Jawek Ajo kurang picayo.
“Kalau indak dibayia bonus tu, tangguanglah doso dek pamarentah nan lah manjanjiannyo,” hanyo itu komentar Mak Pono.
(eSPe St.Soeleman)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar